Το θρεπτικό διάλυμα CANNA HYDRO έχει ειδική σύνθεση που δίνει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με αδρανές υπόστρωμα. Από όλα τα αδρανή υποστρώματα, ο πετροβάμβακας είναι το πιο συνηθισμένο. Ο πετροβάμβακας χρησιμοποιείται ευρέως στην ολλανδική κηπευτική επειδή, σε σχέση με όλα τα άλλα αδρανή υποστρώματα, εξασφαλίζει γρήγορη ανάπτυξη καλού ριζικού συστήματος και επιπλέον είναι εύκολος στη χρήση του και έχει καλές στηρικτικές ιδιότητες. Τα φυτά που αναπτύσσονται σε πετροβάμβακα στέκουν όρθια χωρίς επιπλέον στήριξη.
Εκτός από τον πετροβάμβακα υπάρχουν πολλά άλλα αδρανή υποστρώματα. Στην ενότητα αυτή θα αναφέρουμε μερικά, δεδομένης όμως της δημοφιλίας και της καταλληλότητας του πετροβάμβακα, θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά για την καλλιέργεια σε πετροβάμβακα.
Ιστορία της καλλιέργειας σε υποστρώματα
Οι πρώτοι γεωργοί ανακάλυψαν γρήγορα ότι τα φυτά μεγάλωναν καλύτερα πάνω σε υπολείμματα άλλων φυτών και σε κοπριά, αλλά πέρασαν χιλιάδες χρόνια πριν καταλάβουν τον λόγο. Η έρευνα πάνω στη θρέψη των φυτών ξεκίνησε πολύ πριν την εποχή μας, αλλά μόλις πριν 150 χρόνια ανακάλυψαν οι ερευνητές ακριβώς ποιες ουσίες της κοπριάς τρέφουν τα φυτά. Χάρη στις ανακαλύψεις αυτές γεννήθηκε η βιομηχανία τεχνητών λιπασμάτων.
Λίγο πριν την αυγή αυτής της εποχής, ο Ναπολέοντας είχε φέρει στην Ολλανδία τη μονοκαλλιέργεια, όπου καλλιεργείται μόνο ένα είδος φυτού σε κάθε χωράφι. Ο συνδυασμός αυτών των νέων συστημάτων αύξησε την αγροτική παραγωγή σε νέα επίπεδα. Αρχικά, οι νέες εξελίξεις έφεραν εκπληκτικά αποτελέσματα, αλλά η κατάσταση σύντομα αντιστράφηκε. Κανείς δεν ήταν εξοικειωμένος με αυτές τις μεθόδους καλλιέργειας και τα μειονεκτήματα ήταν άγνωστα. Η ζημιά στην καλλιέργεια λαχανικών έγινε ιδιαίτερα αισθητή. Χρόνο με το χρόνο χρησιμοποιούσαν υπερβολική ποσότητα τεχνητών λιπασμάτων, προκαλώντας προβλήματα στη σύσταση του φυτοχώματος και τη γονιμότητα του εδάφους. Στις μονοκαλλιέργειες καλλιεργούνταν τα ίδια είδη φυτών κάθε χρόνο στην ίδια γη. Αυτό με τη σειρά του προκάλεσε πολλές παθήσεις. Οι παθήσεις που σχετίζονταν με τα φυτοχώματα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Χρειαζόταν επειγόντως μια καλή λύση. Οι καλλιεργητές άρχισαν να τοποθετούν τα φυτά σε χωριστά διαμερίσματα, πάνω σε μέσα καλλιέργειας αντί για το ανοιχτό έδαφος. Έτσι ξεκίνησε η καλλιέργεια σε υποστρώματα.
Η καλλιέργεια σε υποστρώματα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα πλαστικά δοχεία, η καλλιέργεια σε υποστρώματα προόδευσε σημαντικά. Η παραγωγή μπορούσε να αυξηθεί και να αυτοματοποιηθεί. Στην πράξη φάνηκε ότι η καλλιέργεια σε υποστρώματα έδινε έως 25% μεγαλύτερες αποδόσεις συγκριτικά με την καλλιέργεια σε ανοιχτό έδαφος. Αυτό συμβαίνει επειδή τα θρεπτικά μπορούν να προσαρμοστούν άμεσα στις συνθήκες ανά πάσα στιγμή.
Όταν βγήκε στην αγορά το CANNA HYDRO τη δεκαετία του 1980, έγινε εφικτή η σοβαρή καλλιέργεια μικρής κλίμακας σε αδρανή μέσα και συγκεκριμένα σε πετροβάμβακα. Η σύνθεση του CANNA HYDRO χρησιμοποιείται με επιτυχία σε όλο τον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια. Πολλοί επιχείρησαν να την αντιγράψουν, αλλά κανείς ως τώρα δεν το έχει πετύχει.
Κόκκοι αργίλου
Οι κόκκοι ή τα χαλίκια αργίλου δημιουργούνται με τον σχηματισμό σφαιριδίων από άργιλο τα οποία ψήνονται σε καμίνι. Έτσι ο άργιλος διαστέλλεται και γίνεται πορώδης. Οι κόκκοι αργίλου διατίθενται σε πολλά σχήματα και μεγέθη, με δύο τύπους επιφάνειας: λεία και αδρή. Οι κόκκοι αργίλου χρησιμοποιούνται στην κηπευτική από το 1936. Έχουν το πλεονέκτημα ότι, αν καθαρίζονται, μπορούν να επαναχρησιμοποιούνται για μέχρι πέντε χρόνια. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα των κόκκων αργίλου είναι ότι δεν απορροφούν σχεδόν καθόλου υγρασία, άρα είναι ακατάλληλοι για υπόστρωμα ανοιχτού συστήματος. Ωστόσο χρησιμοποιούνται πολύ σε ανακυκλούμενα συστήματα, όπου τα θρεπτικά ρέουν διαρκώς ανάμεσα στις ρίζες. Οι κόκκοι αργίλου έχουν καλές στηρικτικές ιδιότητες και είναι βαρύτεροι από το νερό, οπότε δεν επιπλέουν. Επίσης, οι κόκκοι αργίλου χρησιμοποιούνται εκτενώς σε φυτοχώματα, αλλά και ως στρώμα αποστράγγισης στον πάτο των δοχείων όταν καλλιεργούμε σε κοκοφοίνικα ή φυτόχωμα.
Περλίτης
Ο περλίτης είναι υαλώδες ηφαιστειογενές πέτρωμα που αλέθεται και στη συνέχεια ψήνεται σε υψηλές θερμοκρασίες. Ο περλίτης είναι κι αυτός αδρανής, αλλά εξαιτίας της κακής στηρικτικής του ιδιότητας, είναι σχετικά ευάλωτος ως μέσο ανάπτυξης. Μπορεί ωστόσο να χρησιμοποιηθεί ως βελτιωτικό φυτοχωμάτων, ιδίως για να αυξήσει τον αερισμό του χώματος. Σήμερα πάντως υπάρχουν μέθοδοι που και αυτό επιτυγχάνεται με πιο φιλικό για το περιβάλλον αποτέλεσμα, όπως η προσθήκη λευκής τύρφης.
Mapito
Το Mapito είναι ένα πολύ ελαφρύ μέσο με περιορισμένη ικανότητα συγκράτησης νερού. Αυτό σημαίνει ότι το υπόστρωμα στεγνώνει γρηγορότερα κι επομένως πρέπει να ποτίζουμε συχνότερα. Το Mapito είναι ένα μείγμα πολυουρεθάνης (PU), πετροβάμβακα, μερικές φορές και κοκοφοίνικα ή περλίτη. Οι περισσότεροι τύποι Mapito δεν είναι «καθαροί», από την άποψη ότι έχουν υψηλότερη EC και χαμηλότερο pH από το ιδανικό μέσο καλλιέργειας. Αυτό είναι το μεγάλο μειονέκτημα του Mapito. Γι’ αυτό είναι ζωτικής σημασίας να προσδιορίζουμε ακριβώς τις τιμές pH και EC του Mapito και να το ξεπλένουμε πολύ καλά πριν τη χρήση!
